| |
| |
|
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
Historia tej budowli sięga XIII wieku. Pierwotny budynek był
drewniany i prawdopodobnie spłonął
podczas napadu litewskiego w 1349 r. Wzniesiony na nowo z
cegły w drugiej połowie XIV wieku miał
formę wieży w podstawie kwadratowej, wyżej ośmiokątnej.
Pod koniec XV w. ośmiobok wieży rozebrano, a budynek
rozbudowano w kierunku północnym nadając
mu plan wydłużonego prostokąta.
W drugiej połowie XVI w. ratuszowi sandomierskiemu nadano
formę renesansową poprzez dobudowanie
ozdobnej attyki, która miała również zadania konstrukcyjne. |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
| |
Na przełomie XVI i XVII w. przy zachodniej ścianie ratusza
dobudowano wieżę u dołu kwadratową,
powyżej głównego korpusu - ośmioboczną. Podczas pożaru w
roku 1623 ratusz został poważnie zniszczony zaś wieża
ratuszowa runęła. Za czasów Władysława IV ratusz i wieżę
odbudowano.
W kilkadziesiąt lat później, podczas potopu szwedzkiego w
1656 roku siedzibę władz miejskich strawił
pożar. Odnowiono go dopiero za panowania Jana III
Sobieskiego.
Kolejny wielki pożar miasta w 1757 roku nie oszczędził także
ratusza. Przez długi czas brak środków
w kasie miejskiej wstrzymywał kapitalny remont, do którego
przestąpiono dopiero w roku 1873.
Od tamtego czasu ratusz sandomierski przetrwał do dnia
dzisiejszego.
Obecnie parter budynku przeznaczono na cele muzealne, na
piętrze umieszczono salę ślubów
oraz reprezentacyjne sale władz miejskich.
W piwnicach ratusza znajduje się sala klubu “Lapidarium”
oraz wyjście z podziemnej trasy turystycznej. |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
| |
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
