| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
|
|
| |
SANDOMIERZ należy do najstarszych i ważnych historycznie
ośrodków miejskich w Polsce.
Pierwsza pisana wzmianka o Sandomierzu zawarta jest w
Kronice Galla Anonima.
Sandomierz swoje
powstanie i rozwój zawdzięcza przede
wszystkim położeniu na granicy dwóch krain geograficznych:
Wyżyny Kielecko - Sandomierskiej i Kotliny Sandomierskiej.
Rozdzielająca je Wisła stanowiła doskonały szlak
komunikacyjny, a pokrywające krawędź wyżyny żyzne
gleby
sprzyjały rozwojowi
rolnictwa. Najwcześniejsza osada powstała na tzw. Wzgórzu
Staromiejskim
w okolicy kościoła św. Jakuba) ok. X wieku.
Centrum administracyjne osady stanowiło
Wzgórze Zamkowe z grodem. |
|
| |
|
|
| |
 |
|
|
|
Widok
Sandomierza od strony Wisły (ok. XIXw.) |
|
| |
|
|
| |
Na mocy testamentu Bolesława Krzywoustego (1138r.)
Sandomierz stał się stolicą jednego
z księstw dzielnicowych. Dzielnicą sandomierską władali
książęta: Henryk Sandomierski,
Bolesław Kędzierzawy (który przyłączył dzielnicę
sandomierską do dzielnicy senioralnej),
Kazimierz Sprawiedliwy, Leszek Biały, Bolesław Wstydliwy.
Okres rozbicia dzielnicowego
nie powstrzymał rozwoju miasta.
W tym czasie Sandomierz przekształcił się w osadę miejskiego
typu.
Najazdy tatarskie w XIII w. zniszczyły miasto. Wymordowano
wtedy znaczną część jego
mieszkańców. Postanowiono wtedy
przenieść miasto na tereny trudniej dostępne, czyli ziemie
dzisiejszego Starego Miasta. Prawa miejskie nadał
Sandomierzowi książę Leszek Czarny.
Dynamiczny rozwój miasta przypadł na XIV, XV oraz XVI wiek i
dopiero potop szwedzki spowodował
całkowity upadek
Sandomierza. Czasy zaborów pogłębiły zacofanie gospodarcze i
kulturowe miasta.
Próbę przywrócenia rangi Sandomierzowi
podjęto w II Rzeczypospolitej, jednak przerwała w tym
II
wojna światowa. Od 1 stycznia 1999r. Sandomierz jest stolicą
powiatu w woj. świętokrzyskim
i liczy ok. 27 tys.
Mieszkańców.
|
|
| |
|
|
|
